INTRO

தாயின் அன்பு

வானின் கருமையை
கண்ணுக்குத் தீட்டியவள்

வாலியின் கவிதைக்கு
உருவம் கொடுத்தவள்

பூக்களும் ஏக்கத்துடன்
பார்க்கும் முகங்கொண்டவள்

நான் பிறக்க அவள்
மறுபிறப்பை அடைகிறாள்

காற்று எனைத்தீண்ட
தென்றலாய் அணைப்பவள்

என் கால்களும் புதைந்தது
அவள் கரங்களுங்குள்ளே

என் உலகம் மகிழ்ந்தது
அவள் புன்னகைத்தபோது

நொடிகளும் கடக்கிறதே
அவள் இமை அசைவிலே

அவள் சேலையிலே
என் நித்திரையும் சுகமானதே

கடல்அலை அவள் அன்பு
கரையென்னில் சேர்க்கிறதே

அந்த அன்பின் உருவமே
என் தாயானவள்..........!